カイヨーイの手紙
ฉบับที่ 1
หวัดดี ดากานดา
แกนึกไม่ถึงแน่ๆว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน แต่ช่างมันเหอะ แกคงไม่อยากรู้เท่าไหร่หรอก ฉันแค่อยากจะบอกว่าที่ๆฉันอยู่ตอนนี้ เวลาเหมือนจะหยุดนิ่งเลยล่ะแก บางที..มันอาจจะเดินถอยหลังด้วย ฉันเลยนึกถึงแกขึ้นมาไงล่ะ
ワッディー、ダーカンダー
絶対に君は僕が今どこにいるか思いつかないだろう。でもそれはどうでもいい。きっと君はそれほど知りたくないだろうから。ちょっと話したかっただけなんだ。今僕がいる場所は、まるで時間が停止してるみたいだってことを。時には時間を遡りさえしているかもしれない。それで僕は君のことを思い出してるっていうわけさ。
ฉบับที่ 2
หวัดดี ดากานดา
ฉันได้ข้อสรุปแล้วล่ะว่า เวลาเดินถอยหลังได้จริงๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกได้กลับเป็นเด็กอีกครั้งเลยแหละ ไม่สิ..ต้องเรียกว่าเกิดใหม่ถึงจะถูก อย่างน้อยๆอ่ะนะ ที่นี่ ฉันก็ไม่ได้เป็นไอ้ไข่ย้อยหรือไอ้ย้อยของพวกแกอีกแล้ว
ดากานดา.. ฉันชักชอบที่นี่แล้วสิ การมีคนดูแลตลอดเวลาเหมือนเด็กทารกแบบนี้ ทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกว่ะ ทุกๆเช้า นุ้ยจะพาฉันไปทำกายภาพบำบัด เอ..ฉันบอกไปหรือยังว่า นุ้ยเป็นนางสาวพยาบาลของที่นี่ เธอน่ารักมาก ฉันถามเธอว่า ขอนอนที่นี่ต่อไปได้ไหม มันปลอดภัยสำหรับคนที่เดินไม่ได้ เธอบอกต้องไปถามหมอเอาเอง แต่ฉันกะจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เวลาเจอหมอว่ะ
ฉันคิดไว้แล้วว่า ถ้าหกเตียงในห้องนี้เต็มเมื่อไหร่ ฉันถึงจะโขยกออกไปเอง หรือไม่ก็จนกว่าหมอจะมาไล่ อืม..จริงๆ ฉันอยากจะประหยัดค่าที่พักน่ะแก อย่าไปบอกใครล่ะ
..แต่ฉันก็ไม่ได้นอนเฉยๆโดยไม่ทำประโยชน์อะไรเลยนะโว๊ย อย่างน้อยอ่ะนะ การที่โรงพยาบาลนี้มีคนขาหักอย่างฉันอยู่ ก็ทำให้เรือนยาวนี้ ดูเป็นโรงพยาบาลขึ้นเยอะเลย
คิดถึงแกว่ะ
ไข่ย้อย
ワッディー、ダーカンダー
結論が出たよ。時間は本当に逆戻りしているんだ。 今、僕は再び子供に返ったように感じているんだ。いや、そうじゃない。生まれ変わったといった方が正しい。少なくともね、ここでは、もう君たちが言っているような、カイヨーイやヨーイじゃないんだ。
ダーカンダー、僕はここが気に入り始めたよ。こんなふうに赤ちゃんみたいに、つきっきりで世話をしてくれる人がいて、口では言い表せないくらい心地いいんだ。毎朝、ヌイがリハビリに連れ出してくれて・・・あっ、言ったっけ、ここのナースなんだ。彼女はとってもかわいいんだ。僕は彼女に聞いてみたんだよ。このまま入院していられないかって。ここは、歩けない人間にとって安全だからって。彼女は先生に聞いてみなさいって言うんだけど、僕は医師に会ったら、知らんふりしているのさ。
僕は、こう考えているんだ。この部屋の六つのベッドがいっぱいになったら、足をひきずりつつも自分から出て行こうって。もしくは、医師が追い出しに来たら。うーん、ほんとうはね、宿泊費を節約したいんだ。誰にも言っちゃだめだよ。
でも、僕だって、何の役にも立たずに無為に寝てるわけじゃないんだぞ。少なくともね、僕みたいに足を骨折した患者がいるからこそ、この長い病棟が病院らしく見えるのさ。
キットゥン・ゲー・ワ
カイヨーイ
ฉบับที่ 3
หวัดดี ดากานดา
แกต้องไม่เชื่อหูแน่ๆ ฉันจะบอกว่าตอนนี้ ไอ้ไข่ย้อยของพวกแก คิดทำมาหากินกับการวาดรูปเป็นแล้วนะโว้ย ที่ฉันเล่าไปครั้งก่อนๆว่ามีฝรั่งอยากให้วาดรูปให้น่ะ ตอนนี้มีหลายคนเลยแหละ นุ้ยกับฉันไปหาดท้องนายปานกันอาทิตย์ละสามสี่วัน ก็แล้วแต่จะมีฝรั่งแถวนั้นมาให้ฉันวาดรูปให้ กิจวัตรประจำวันของฉันตอนนี้ เลยแทบไม่ได้เป็นคนไข้ของโรงพยาบาลแล้ว.. ถ้าบังเอิญนะดากานดา ถ้าบังเอิญแกเบื่อห้วยฒึงเฒ่า และคิดจะมาเที่ยวเกาะพะงันช่วงนี้ มาดูว่าทะเลของจริงน่ะเป็นไง แกจะต้องได้เห็นว่า ภาพที่นุ้ยหอบหิ้วฉันซ้อนมอเตอร์ไซค์ตระเวนไปทั่วเกาะ ได้กลายเป็นภาพที่ตลกที่สุดของคนที่นี่ แต่ใครจะไปสน จริงมะ ก็ฉันรวยแล้วนี่หว่า แกหมั่นไส้ฉันไหมล่ะ
ดากานดา.. แกเคยด่าฉันว่า ฉันไม่ใช่เฉลิมชัยหรือถวัลย์ ฉันเป็นแค่รองเท้าเค้า แล้วแกว่าฉันต้องทำงาน ถ้าไม่เพื่อตัวเองก็เพื่อคนอื่น ฉันเถียงแกไม่ได้สักคำ ไม่ว่าเรื่องอะไรแกก็ถูกเสมอ
คิดถึงแกว่ะ
ไข่ย้อย
ワッディー、ダーカンダー
君は絶対、耳を疑うだろうな。現在、君たちのカイヨーイは、絵を描いて食っていこうと考えているんだぞ。以前、僕に絵を描いてほしがっている外人がいるって言っただろ。もうすでに数人描いたよ。ヌイと僕はトーン・ナーイ・パーン・ビーチへ週に3,4回行ってるんだ。あそにいる外人の要望次第でね。それが今の僕の日常業務となっていて、もう病院の患者じゃないくらいなんだ。もし仮にね、ダーカンダー、もし仮に君がフエイ・トゥン・タオに飽きて、この時期のパンガン島に遊びに来るんだったらね、ほんとうの海とはどんなものか見ようとしてだよ、そしたら君は、ヌイが僕をバイクの後ろに積んで島中を走り回っている光景を目にするに違いないよ。ここの人たちにとって最高におもしろい光景となってるんだ。でも、気にしないさ。そうだろ。だって僕は金持ちになったんだから。君は憎たらしく思うかな？
ダーカンダー、君は僕をけなしたことがあっただろ。僕はシャルームチャイでもタワンでもないって。誰かの履き物にすぎないって。自分のために、さもなくば、誰かのために働かないといけないって。僕は一言も反論できないよ。あらゆることについて、君はいつだって正しいんだ。
キットゥン・ゲーワ
カイヨーイ
*フエイ・トゥン・タオ・・・チェンマイ郊外にある湖。チェンマイ市民の憩いの場所。
*シャルームチャイ、タワン・・・検索してみたところ、この二人は北タイの著名な芸術家のようです。
ฉบับที่ 4
หวัดดี ดากานดา
ฉันถอดเฝือกและย้ายออกจากโรงพยาบาลแล้ว เกสต์เฮาส์ที่ท้องศาลามีนักท่องเที่ยวเต็มไปหมด วันๆพอซดกาแฟหนึ่งถ้วย ฉันก็จะค่อยๆโขยกหลบคนพวกนั้นไปไปรษณีย์ ซื้อโปสการ์ดหนึ่งใบแสตมป์หนึ่งดวงเขียนถึงแก
ดากานดา.. ฉันหวังว่าแกคงมีความสุขดี อากาศที่นี่ร้อนมาก ฉันจินตนาการได้เลยว่าที่มอตอนนี้คงเตรียมเล่นสงกรานต์กันสนุก ฉันมัวแต่เล่าเรื่องตัวเอง ไม่ได้ถามเลยว่าแกเป็นไงบ้าง จริงๆฉันควรไปถามด้วยตัวเอง ฉันอยากไปสาดน้ำกับพวกแกด้วย แต่ไม่รู้เหมือนกันสิดากานดา ฉันอยากอยู่พะงันต่อไปอีกสักพัก
ที่นี่ฉันมีรายได้เล้กๆน้อยๆจากคนที่พอใจงานของฉัน มีนุ้ยเป็นเพื่อน มีหนังสือดีดีที่ยังไม่ได้อ่านเยอะแยะ และฉันก็ชอบห้องที่ฉันอยู่ แต่ก็นั่นแหละดากานดา วันพรุ่งนี้ฉันอาจจะไปจากที่นี่ก็ได้ ถ้าฉันรักมันเข้าจริงๆ
คิดถึงแกนะ
ไข่ย้อย
ワッディー、ダーカンダー
僕はギブスをはずして退院したよ。中心部のゲストハウスは旅行者でいっぱいだ。毎日、コーヒーを一杯啜ったら、ゆっくり足をひきずりながら旅行者をよけて、郵便局へ出かけてるんだ。ポストカード一枚と切手一枚買って君に手紙を書く。
ダーカンダー、僕は君が幸せでいることを願っているよ。ここの気候は、とても暑い。目に浮かぶようだよ。今頃、大学では楽しくソンクラーンの準備をしていることだろう。僕は自分のことばかり話して、君がどうしているか尋ねていなかったね。実際僕は自分で行って尋ねるべきなんだ。みんなに水をかけてあげたいしね。でも、なんでだろうね、ダーカンダー、僕は、もうちょっとパンガンにいたいんだ。
ここには、僕の作品を気に入ってくれた人から得た収入がわずかながらある、友だちのヌイがいる、まだ読んでいないたくさんの良い本がある、住んでいる部屋も気に入っている。でもね、ダーカンダー、明日、僕はここから出て行くかもしれない。ほんとうにそれらが好きになってしまったら。
キットゥン・ゲー・ナ
カイヨーイ
ฉบับสุดท้าย ฉบับที่ 5
สวัสดี ดากานดา
ฉันได้รับจดหมายจากแกแล้ว แทบได้ยินเสียงฝนลอยลงมาเลยแหละ ฉันใส่เฝือกอยู่ที่พะงันจริงๆ แต่ก็เฉพาะที่ขานะ เรื่องเป็นมายังไงแกก็คงได้รู้จากของที่ส่งมาให้แล้ว ตอนแรก ฉันเดาว่าแกคงไม่อยากจะอ่านมัน แต่ตอนนี้ฉันไม่สนอะไรแล้ว ชีวิตที่พะงันทำให้ฉันเรียนรู้ความจรงข้อนึงว่าส่วนที่ดีที่สุดของการเขียนจดหมาย ไม่ได้อยู่ที่ตอนมานั่งนึกว่าเค้าจะอ่านจดหมายของเราหรือเปล่า แต่เป็นตอนที่เราคิดจะเขียนถึงเค้าซะมากกว่า ที่ผ่านมา ฉันได้แต่จินตนาการว่า ืได้เล่าอะไรต่ออะไรให้แกฟัง ในฐานะเพื่อนเก่าคนนึง มันทำให้ฉันรู้สึกเป็นสุข แต่ยังไงก็แล้วแต่ ดากานดา.. ฉันนึกดีใจที่สุดท้ายสิ่งที่เหมือนจะอยู่ได้นานและไม่มีวันเลิกกันได้ง่ายๆ ก็คือการได้เป็นเพื่อนกับแก..
ดากานดา.. ตอนนี้ฉันถอดเฝือกออกละนะ ถึงจะยังไม่ค่อยหายดีเท่าไหร่ แต่เมื่อวานนี้ ฉันก็ยัดของลงเป้ และพร้อมที่จะออกเดินทางอีกครั้ง จะไปไหนน่ะเหรอ? คงเป็นสักที่มั้งที่เวลาเลิกเดินถอยหลัง แล้ววันใหม่ของฉันจะเริ่มต้น
จดหมายถึงแกฉบับนี้ คงเป็นฉบับสุดท้ายแล้ว พรุ่งนี้พอพระอาทิตย์ขึ้น ฉันก็คงจะยืนชมวิวบนดาดฟ้าเรือสักลำ และไม่เขียนอะไรอีก.. นุ้ยเคยห้ามเด็ดขาดไม่ให้ฉันขึ้นไปบนนั้น แต่ก็นะดากานดา จะมีกี่ครั้งกันเชียวที่คนเราจะตกดาดฟ้าเรือซ้ำสอง และถึงจะตกลงมาอีก ฉันก็เจ็บจนชินแล้วแหละ
ดากานดา หวังว่าแกคงอวยพรให้ฉันด้วย และฉันคงต้องจบจดหมายฉบับนี้ซะที ว่าแต่ฉันจะจบยังไงนะ ไม่ให้มันเชยและเศร้า รักและคิดถึงดีไหม?..ดากานดา
รักและคิดถึงแกเสมอ
ไข่ย้อย
サワディー、ダーカンダー
君からの手紙は受け取ったよ。雨の降る音が聞こえてきそうだよ。パンガンでギブスをはめていたのは本当だよ。でも、足だけにね。ことの次第は送った荷物を見て、すでに わかったことだろう。最初、きっと君はそれを読みたくないだろうと推測していたんだ。でも今は、もうそんなことはいいんだ。パンガンでの暮らしで、僕は真理をひとつ知ったよ。手紙を書くことの良い部分、それは自分の手紙が相手に読まれるかどうかを思い巡らす時ではなく、相手に手紙を書こうとしている時にあるんだよ。これまで、僕は君にいろんな話をしようとひたすら思いを巡らせてきた。ひとりの古い友だちとして。そうすることで幸せな気持ちだったよ。いずれにせよ、ダーカンダー、僕はとってもうれしく思うよ。ずっとそうあり続けて、簡単には終わることのないこと。それは、君と友だちになれたことだ。
ダーカンダー、もうギブスははずしたよ。まだ完治はしていないけど、昨日荷物をリュックに押し込んで、再び旅立とうとしているところだ。どこへ行くかって？きっとどこかだろうな。時間が逆戻りせず、新しい日が始まるどこか。
君へのこの手紙が、きっと最後の手紙になるだろう。明日太陽が昇れば、僕は船の屋根に立って景色を眺めていることだろう。そして、もう手紙を書くことはない。ヌイは、あそこに登ることを堅く禁じたけれど、でもね、ダーカンダー、また船の屋根から落っこちるなんて、そうそうは起こらないよ。それに、たとえまた落ちたとしても、もう痛さには慣れたしね。
ダーカンダー、君は僕のことを祝ってくれるよね。さあ、そろそろこの手紙もおしまいにするよ。ところで、どういうふうに締めくくればいいだろうな。ダサくなく、且つ、悲しくなく締めくくるには。ラック・レ・キットゥンはどうだろう、ダーカンダー。
ラック・レ・キットゥン・ゲー・サモー
カイヨーイ
หวัดดี ดากานดา
แกนึกไม่ถึงแน่ๆว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน แต่ช่างมันเหอะ แกคงไม่อยากรู้เท่าไหร่หรอก ฉันแค่อยากจะบอกว่าที่ๆฉันอยู่ตอนนี้ เวลาเหมือนจะหยุดนิ่งเลยล่ะแก บางที..มันอาจจะเดินถอยหลังด้วย ฉันเลยนึกถึงแกขึ้นมาไงล่ะ
ワッディー、ダーカンダー
絶対に君は僕が今どこにいるか思いつかないだろう。でもそれはどうでもいい。きっと君はそれほど知りたくないだろうから。ちょっと話したかっただけなんだ。今僕がいる場所は、まるで時間が停止してるみたいだってことを。時には時間を遡りさえしているかもしれない。それで僕は君のことを思い出してるっていうわけさ。
ฉบับที่ 2
หวัดดี ดากานดา
ฉันได้ข้อสรุปแล้วล่ะว่า เวลาเดินถอยหลังได้จริงๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกได้กลับเป็นเด็กอีกครั้งเลยแหละ ไม่สิ..ต้องเรียกว่าเกิดใหม่ถึงจะถูก อย่างน้อยๆอ่ะนะ ที่นี่ ฉันก็ไม่ได้เป็นไอ้ไข่ย้อยหรือไอ้ย้อยของพวกแกอีกแล้ว
ดากานดา.. ฉันชักชอบที่นี่แล้วสิ การมีคนดูแลตลอดเวลาเหมือนเด็กทารกแบบนี้ ทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกว่ะ ทุกๆเช้า นุ้ยจะพาฉันไปทำกายภาพบำบัด เอ..ฉันบอกไปหรือยังว่า นุ้ยเป็นนางสาวพยาบาลของที่นี่ เธอน่ารักมาก ฉันถามเธอว่า ขอนอนที่นี่ต่อไปได้ไหม มันปลอดภัยสำหรับคนที่เดินไม่ได้ เธอบอกต้องไปถามหมอเอาเอง แต่ฉันกะจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เวลาเจอหมอว่ะ
ฉันคิดไว้แล้วว่า ถ้าหกเตียงในห้องนี้เต็มเมื่อไหร่ ฉันถึงจะโขยกออกไปเอง หรือไม่ก็จนกว่าหมอจะมาไล่ อืม..จริงๆ ฉันอยากจะประหยัดค่าที่พักน่ะแก อย่าไปบอกใครล่ะ
..แต่ฉันก็ไม่ได้นอนเฉยๆโดยไม่ทำประโยชน์อะไรเลยนะโว๊ย อย่างน้อยอ่ะนะ การที่โรงพยาบาลนี้มีคนขาหักอย่างฉันอยู่ ก็ทำให้เรือนยาวนี้ ดูเป็นโรงพยาบาลขึ้นเยอะเลย
คิดถึงแกว่ะ
ไข่ย้อย
ワッディー、ダーカンダー
結論が出たよ。時間は本当に逆戻りしているんだ。 今、僕は再び子供に返ったように感じているんだ。いや、そうじゃない。生まれ変わったといった方が正しい。少なくともね、ここでは、もう君たちが言っているような、カイヨーイやヨーイじゃないんだ。
ダーカンダー、僕はここが気に入り始めたよ。こんなふうに赤ちゃんみたいに、つきっきりで世話をしてくれる人がいて、口では言い表せないくらい心地いいんだ。毎朝、ヌイがリハビリに連れ出してくれて・・・あっ、言ったっけ、ここのナースなんだ。彼女はとってもかわいいんだ。僕は彼女に聞いてみたんだよ。このまま入院していられないかって。ここは、歩けない人間にとって安全だからって。彼女は先生に聞いてみなさいって言うんだけど、僕は医師に会ったら、知らんふりしているのさ。
僕は、こう考えているんだ。この部屋の六つのベッドがいっぱいになったら、足をひきずりつつも自分から出て行こうって。もしくは、医師が追い出しに来たら。うーん、ほんとうはね、宿泊費を節約したいんだ。誰にも言っちゃだめだよ。
でも、僕だって、何の役にも立たずに無為に寝てるわけじゃないんだぞ。少なくともね、僕みたいに足を骨折した患者がいるからこそ、この長い病棟が病院らしく見えるのさ。
キットゥン・ゲー・ワ
カイヨーイ
ฉบับที่ 3
หวัดดี ดากานดา
แกต้องไม่เชื่อหูแน่ๆ ฉันจะบอกว่าตอนนี้ ไอ้ไข่ย้อยของพวกแก คิดทำมาหากินกับการวาดรูปเป็นแล้วนะโว้ย ที่ฉันเล่าไปครั้งก่อนๆว่ามีฝรั่งอยากให้วาดรูปให้น่ะ ตอนนี้มีหลายคนเลยแหละ นุ้ยกับฉันไปหาดท้องนายปานกันอาทิตย์ละสามสี่วัน ก็แล้วแต่จะมีฝรั่งแถวนั้นมาให้ฉันวาดรูปให้ กิจวัตรประจำวันของฉันตอนนี้ เลยแทบไม่ได้เป็นคนไข้ของโรงพยาบาลแล้ว.. ถ้าบังเอิญนะดากานดา ถ้าบังเอิญแกเบื่อห้วยฒึงเฒ่า และคิดจะมาเที่ยวเกาะพะงันช่วงนี้ มาดูว่าทะเลของจริงน่ะเป็นไง แกจะต้องได้เห็นว่า ภาพที่นุ้ยหอบหิ้วฉันซ้อนมอเตอร์ไซค์ตระเวนไปทั่วเกาะ ได้กลายเป็นภาพที่ตลกที่สุดของคนที่นี่ แต่ใครจะไปสน จริงมะ ก็ฉันรวยแล้วนี่หว่า แกหมั่นไส้ฉันไหมล่ะ
ดากานดา.. แกเคยด่าฉันว่า ฉันไม่ใช่เฉลิมชัยหรือถวัลย์ ฉันเป็นแค่รองเท้าเค้า แล้วแกว่าฉันต้องทำงาน ถ้าไม่เพื่อตัวเองก็เพื่อคนอื่น ฉันเถียงแกไม่ได้สักคำ ไม่ว่าเรื่องอะไรแกก็ถูกเสมอ
คิดถึงแกว่ะ
ไข่ย้อย
ワッディー、ダーカンダー
君は絶対、耳を疑うだろうな。現在、君たちのカイヨーイは、絵を描いて食っていこうと考えているんだぞ。以前、僕に絵を描いてほしがっている外人がいるって言っただろ。もうすでに数人描いたよ。ヌイと僕はトーン・ナーイ・パーン・ビーチへ週に3,4回行ってるんだ。あそにいる外人の要望次第でね。それが今の僕の日常業務となっていて、もう病院の患者じゃないくらいなんだ。もし仮にね、ダーカンダー、もし仮に君がフエイ・トゥン・タオに飽きて、この時期のパンガン島に遊びに来るんだったらね、ほんとうの海とはどんなものか見ようとしてだよ、そしたら君は、ヌイが僕をバイクの後ろに積んで島中を走り回っている光景を目にするに違いないよ。ここの人たちにとって最高におもしろい光景となってるんだ。でも、気にしないさ。そうだろ。だって僕は金持ちになったんだから。君は憎たらしく思うかな？
ダーカンダー、君は僕をけなしたことがあっただろ。僕はシャルームチャイでもタワンでもないって。誰かの履き物にすぎないって。自分のために、さもなくば、誰かのために働かないといけないって。僕は一言も反論できないよ。あらゆることについて、君はいつだって正しいんだ。
キットゥン・ゲーワ
カイヨーイ
*フエイ・トゥン・タオ・・・チェンマイ郊外にある湖。チェンマイ市民の憩いの場所。
*シャルームチャイ、タワン・・・検索してみたところ、この二人は北タイの著名な芸術家のようです。
ฉบับที่ 4
หวัดดี ดากานดา
ฉันถอดเฝือกและย้ายออกจากโรงพยาบาลแล้ว เกสต์เฮาส์ที่ท้องศาลามีนักท่องเที่ยวเต็มไปหมด วันๆพอซดกาแฟหนึ่งถ้วย ฉันก็จะค่อยๆโขยกหลบคนพวกนั้นไปไปรษณีย์ ซื้อโปสการ์ดหนึ่งใบแสตมป์หนึ่งดวงเขียนถึงแก
ดากานดา.. ฉันหวังว่าแกคงมีความสุขดี อากาศที่นี่ร้อนมาก ฉันจินตนาการได้เลยว่าที่มอตอนนี้คงเตรียมเล่นสงกรานต์กันสนุก ฉันมัวแต่เล่าเรื่องตัวเอง ไม่ได้ถามเลยว่าแกเป็นไงบ้าง จริงๆฉันควรไปถามด้วยตัวเอง ฉันอยากไปสาดน้ำกับพวกแกด้วย แต่ไม่รู้เหมือนกันสิดากานดา ฉันอยากอยู่พะงันต่อไปอีกสักพัก
ที่นี่ฉันมีรายได้เล้กๆน้อยๆจากคนที่พอใจงานของฉัน มีนุ้ยเป็นเพื่อน มีหนังสือดีดีที่ยังไม่ได้อ่านเยอะแยะ และฉันก็ชอบห้องที่ฉันอยู่ แต่ก็นั่นแหละดากานดา วันพรุ่งนี้ฉันอาจจะไปจากที่นี่ก็ได้ ถ้าฉันรักมันเข้าจริงๆ
คิดถึงแกนะ
ไข่ย้อย
ワッディー、ダーカンダー
僕はギブスをはずして退院したよ。中心部のゲストハウスは旅行者でいっぱいだ。毎日、コーヒーを一杯啜ったら、ゆっくり足をひきずりながら旅行者をよけて、郵便局へ出かけてるんだ。ポストカード一枚と切手一枚買って君に手紙を書く。
ダーカンダー、僕は君が幸せでいることを願っているよ。ここの気候は、とても暑い。目に浮かぶようだよ。今頃、大学では楽しくソンクラーンの準備をしていることだろう。僕は自分のことばかり話して、君がどうしているか尋ねていなかったね。実際僕は自分で行って尋ねるべきなんだ。みんなに水をかけてあげたいしね。でも、なんでだろうね、ダーカンダー、僕は、もうちょっとパンガンにいたいんだ。
ここには、僕の作品を気に入ってくれた人から得た収入がわずかながらある、友だちのヌイがいる、まだ読んでいないたくさんの良い本がある、住んでいる部屋も気に入っている。でもね、ダーカンダー、明日、僕はここから出て行くかもしれない。ほんとうにそれらが好きになってしまったら。
キットゥン・ゲー・ナ
カイヨーイ
ฉบับสุดท้าย ฉบับที่ 5
สวัสดี ดากานดา
ฉันได้รับจดหมายจากแกแล้ว แทบได้ยินเสียงฝนลอยลงมาเลยแหละ ฉันใส่เฝือกอยู่ที่พะงันจริงๆ แต่ก็เฉพาะที่ขานะ เรื่องเป็นมายังไงแกก็คงได้รู้จากของที่ส่งมาให้แล้ว ตอนแรก ฉันเดาว่าแกคงไม่อยากจะอ่านมัน แต่ตอนนี้ฉันไม่สนอะไรแล้ว ชีวิตที่พะงันทำให้ฉันเรียนรู้ความจรงข้อนึงว่าส่วนที่ดีที่สุดของการเขียนจดหมาย ไม่ได้อยู่ที่ตอนมานั่งนึกว่าเค้าจะอ่านจดหมายของเราหรือเปล่า แต่เป็นตอนที่เราคิดจะเขียนถึงเค้าซะมากกว่า ที่ผ่านมา ฉันได้แต่จินตนาการว่า ืได้เล่าอะไรต่ออะไรให้แกฟัง ในฐานะเพื่อนเก่าคนนึง มันทำให้ฉันรู้สึกเป็นสุข แต่ยังไงก็แล้วแต่ ดากานดา.. ฉันนึกดีใจที่สุดท้ายสิ่งที่เหมือนจะอยู่ได้นานและไม่มีวันเลิกกันได้ง่ายๆ ก็คือการได้เป็นเพื่อนกับแก..
ดากานดา.. ตอนนี้ฉันถอดเฝือกออกละนะ ถึงจะยังไม่ค่อยหายดีเท่าไหร่ แต่เมื่อวานนี้ ฉันก็ยัดของลงเป้ และพร้อมที่จะออกเดินทางอีกครั้ง จะไปไหนน่ะเหรอ? คงเป็นสักที่มั้งที่เวลาเลิกเดินถอยหลัง แล้ววันใหม่ของฉันจะเริ่มต้น
จดหมายถึงแกฉบับนี้ คงเป็นฉบับสุดท้ายแล้ว พรุ่งนี้พอพระอาทิตย์ขึ้น ฉันก็คงจะยืนชมวิวบนดาดฟ้าเรือสักลำ และไม่เขียนอะไรอีก.. นุ้ยเคยห้ามเด็ดขาดไม่ให้ฉันขึ้นไปบนนั้น แต่ก็นะดากานดา จะมีกี่ครั้งกันเชียวที่คนเราจะตกดาดฟ้าเรือซ้ำสอง และถึงจะตกลงมาอีก ฉันก็เจ็บจนชินแล้วแหละ
ดากานดา หวังว่าแกคงอวยพรให้ฉันด้วย และฉันคงต้องจบจดหมายฉบับนี้ซะที ว่าแต่ฉันจะจบยังไงนะ ไม่ให้มันเชยและเศร้า รักและคิดถึงดีไหม?..ดากานดา
รักและคิดถึงแกเสมอ
ไข่ย้อย
サワディー、ダーカンダー
君からの手紙は受け取ったよ。雨の降る音が聞こえてきそうだよ。パンガンでギブスをはめていたのは本当だよ。でも、足だけにね。ことの次第は送った荷物を見て、すでに わかったことだろう。最初、きっと君はそれを読みたくないだろうと推測していたんだ。でも今は、もうそんなことはいいんだ。パンガンでの暮らしで、僕は真理をひとつ知ったよ。手紙を書くことの良い部分、それは自分の手紙が相手に読まれるかどうかを思い巡らす時ではなく、相手に手紙を書こうとしている時にあるんだよ。これまで、僕は君にいろんな話をしようとひたすら思いを巡らせてきた。ひとりの古い友だちとして。そうすることで幸せな気持ちだったよ。いずれにせよ、ダーカンダー、僕はとってもうれしく思うよ。ずっとそうあり続けて、簡単には終わることのないこと。それは、君と友だちになれたことだ。
ダーカンダー、もうギブスははずしたよ。まだ完治はしていないけど、昨日荷物をリュックに押し込んで、再び旅立とうとしているところだ。どこへ行くかって？きっとどこかだろうな。時間が逆戻りせず、新しい日が始まるどこか。
君へのこの手紙が、きっと最後の手紙になるだろう。明日太陽が昇れば、僕は船の屋根に立って景色を眺めていることだろう。そして、もう手紙を書くことはない。ヌイは、あそこに登ることを堅く禁じたけれど、でもね、ダーカンダー、また船の屋根から落っこちるなんて、そうそうは起こらないよ。それに、たとえまた落ちたとしても、もう痛さには慣れたしね。
ダーカンダー、君は僕のことを祝ってくれるよね。さあ、そろそろこの手紙もおしまいにするよ。ところで、どういうふうに締めくくればいいだろうな。ダサくなく、且つ、悲しくなく締めくくるには。ラック・レ・キットゥンはどうだろう、ダーカンダー。
ラック・レ・キットゥン・ゲー・サモー
カイヨーイ
- BACK -